Materiały dodatkowe - Zrównoważona gospodarka surowcami biogenicznymi i wodą w nowoczesnym rolnictwie - mini serial edukacyjny

 Zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi jest kluczem do zachowania wysokiej produktywności terenów rolniczych. Poniższy artykuł przedstawia zestaw materiałów edukacyjnych, których wykorzystanie może przybliżyć społeczeństwo do realizacji wskazanego celu.

W obrębie niniejszego zestawienia zawarte zostały zestawy informacji skupiające się łącznie na 6 technologiach. Zaliczyć można do nich:

• Odzysk azotu i fosforu ze ścieków;

• Stabilizacja organicznych surowców (obornik, poferment, gnojowica) na nośnikach mineralnych;

• Odzysk substancji humusowych z surowców odpadowych, kompostu i wermikompostu;

• Recyklingu wody z systemów wodno-kanalizacyjnych;

• Odzysk wody deszczowej;

• Nawadnianie kropelkowe;

AD 1. Metody odzysku surowców biogenicznych ze strumienia ścieków skupiają się na bezpośrednim zagospodarowaniu półproduktów powstałych w procesie oczyszczania ścieków. Mogą dotyczyć wykorzystania osadów ściekowych, produktów spalania osadów ściekowych lub zagospodarowania struwitu.

AD 2. Stabilizacja surowców organicznych na nośnikach mineralnych, tzw. immobilizacja polega na nadawaniu tym produktów nowych cech i właściwości do których zaliczyć można kontrolowane uwalnianie.

AD 3. Odzysk substancji humusowych ze strumieni odpadów może przebiegać przez ekstrakcję tego zasobu bądź indukcję naturalnych zjawisk humifikacji poprzez kompostowanie lub wermikompostowanie.

AD 4. Koncepcja wtórnego zagospodarowania zasobów wodnych z procesów technologicznych bądź oczyszczania ścieków, stwarza ogromne spektrum możliwości. W praktyce może prowadzić do zmniejszenia cen wody oraz ograniczenia ryzyka suszy.

AD 5. Zbiórka wody deszczowej jest jedną z najprostszych metod pozyskiwania taniego surowca. Pozwala na nisko kosztowe zwiększenie efektywności podlewania roślin i ogranicza zużycie zasobów wody wodociągowej.

AD 6. Podlewanie kropelkowe jest doskonałym sposobem na zwiększanie efektywności wykorzystania zasobów wodnych w rolnictwie i ogrodnictwie. Metoda ta opiera się na powolnym dawkowaniu małych porcji wody w odniesieniu do konkretnej jednostki obszaru upraw. Pozwala to na zwiększenie skuteczności poboru wody przez rośliny a co za tym idzie ograniczenie strat wody.